1
മറക്കുമ്പോഴൊക്കെ
നിന്റെ ആകസ്മിതകളില്‍
ഒരു നക്ഷത്രത്തെ പോലെ
ഞാന്‍ കുരുങ്ങി കിടക്കും
ദയവോടെ എന്നെ
താഴെക്കൂര്‍ത്തിയിടുന്ന നീ
വിസ്മ്രിതമായൊരു
ചിലന്തിവല.
2
സ്നേഹത്തിന്റെ വിലാപ്പുറങ്ങളിലേക്ക്
അറച്ചറച്ചെത്തുന്ന നിന്റെ വിരലുകള്‍
വാര്‍ന്നു തീര്‍ന്നൊരെന്‍
ചോര പോലും നല്കാത്ത
ഏതു വിശ്വാസ്യതയാണ്‌
എന്റെ മുറിവിന്റെ ആഴങ്ങള്‍
നിനക്കായി കാത്തു വച്ചിരിക്കുന്നത്.
3
ഒടുവില്‍ ഓര്‍മ്മകള്‍
എത്രയുണ്ടെന്ന് ചോദിച്ചാല്‍
മറക്കാവുന്നതിലേറെയില്ലെന്ന്
നമുക്ക് അറിയാം
എങ്കിലും
നിനക്ക് മാത്രം
നിറയ്ക്കാവുന്ന ഒരു ശൂന്യത
അതെന്നില്‍
രൂപമെടുത്തു കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.
